Ένα από τα καλά των σεμιναρίων είναι ότι μπορείς να ακούσεις για θέματα τα οποία δεν σχετίζονται άμεσα με την δουλειά/έρευνα σου. Άρχισαν λοιπόν σήμερα τα σεμινάρια και πρώτος ομιλητής για το νέο έτος ήταν ο πρώην πρόεδρος του πανεπιστημίου ο οποίος είναι και πρόεδρος μιας επιτροπής η οποία σκοπό είχε να εκτιμήσει την κατάσταση στην έρευνα στην πειραματική φυσική υψηλών ενεργειών στις Η.Π και να προτείνει την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθηθεί. (Βλέπετε ότι παντού υπάρχουν πρόεδροι). Η επιτροπή απαρτιζόταν κατά το ήμισυ από φυσικούς και το έτερον ήμισυ από άλλους ακαδημαικούς.
Το τελικό συμπέρασμα ήταν ότι οι Η.Π. υστερούν σήμερα σε σχέση με την Ευρώπη και την Ιαπωνία. Τι πρέπει να γίνει; Τι πιο απλό από το να δώσουμε λεφτά για να φτιάξουμε καινούριους επιταχυντές. Όμως ποιόν επιταχυντή θέλουμε; Από ότι κατάλαβα η λογική της επιτροπής είναι ότι για να μπορέσουν να πείσουν και τον υπόλοιπο κόσμο οι Η.Π. ότι ο διεθνής επιταχυντής I.L.C. πρέπει να κατασκευαστεί στις Η.Π. πρέπει από τώρα και για τα επόμενα πέντε έξι χρόνια να επενδύσουν κάποιες εκατοντάδες εκατομύρια δολλάρια ετησίως. Το πιό ενοχλητικό νομίζω ήταν ο τρόπος που έθεταν ερωτήματα και έδιναν απαντήσεις. Με λίγα λόγια "Are we the leaders on this field" "No" "What do we have to do to become leaders ? " ... Και όλα αυτά σε ένα αρκετά διεθνές ακροατήριο. Τι σχεση έχουν όλα αυτά με την επιστήμη;
Ευτυχώς που δεν μίλαγε για την θεωρία έτσι, άλλωστε δεν υπάρχουν τόσα λεφτά εκεί. Ποιό το συμπέρασμα ; Μάλλον δεν θέλουμε να γίνουμε "leaders", απλά επιστήμονες...
4 σχόλια:
Φοβάμαι οτι τα πράγματα είναι κάπως πιο περίπλοκα από τόσο. Το Tevatron στο Fermilab θα κλείσει στα επόμενα τρία τέσσερα χρόνια και όλοι οι (χιλιάδες) πειραματικοί θα (προσπαθήσουν να) βρουν δουλειά στο CERN (που ήδη έχει αρχίσει και παγώνει τους ρυθμούς προσλήψεων). Οι Η.Π. θα μείνουν χωρίς επιταχυντή αιχμής για μια δεκαετία, και αν δεν πάρουν τον ILC (τον γραμμικό επιταχυντή της επόμενης γενιάς ο οποίος θα είναι διεθνούς συνεργασίας και τόσο ακριβός ωστε να μπορεί να φτιαχτεί μόνο ένας στον κόσμο), για τουλάχιστον 20 χρόνια. Τεχνογνωσία και ειδικευμένο προσωπικό θα διαρρεύσει στην Ευρώπη και θα παραμείνει εκει. Μαζί μ'αυτούς θα πάνε και θεωρητικοί, φαινομενολόγοι και λοιποί παρατρεχάμενοι, γιατί είναι βολικό να δουλεύεις μαζί με τους πειραματικούς - μαθαίνεις τα νέα πρώτος και αυτό μπορεί να μετρήσει στην καριέρα σου. Μαζί με τους τελευταίους θα πάνε και όσοι model builders κυκλοφορούν, για παρόμοιους λόγους. Αυτό θα απογυμνώσει τις Η.Π. σχεδόν από κάθε μη πανεπιστημιακό ινστιτούτο. Και αυτό θα έχει αντίκτυπο και εντός των πανεπιστημίων, βεβαίως. Not good.
Και τί μας νοιάζει εμάς, μπορεί να είναι η ερώτηση. Η απάντηση είναι οτι μας νοιάζει όλους γιατί τα λεφτά (που χρειάζονται) είναι πολλά και η διεθνής κοινότητα δεν έχει την πολυτέλεια να αποξενώσει τον Αμερικανικό κορβανά. Για αυτό και, μετά την απόφαση των Γερμανών να μήν τα σπρώξουνε για το αντίστοιχο πρόγραμμα, οι Η.Π. είναι μάλλον ο πιο σίγουρος υποψήφιος για το ILC. Αν όχι, η NASA θα κάνει πάρτυ για τα επόμενα 20 χρόνια και οι Αμερικάνοι ερευνητές θα πρέπει να ετοιμάζουν μεγάλες βαλίτσες.
Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Στην θεωρητική φυσική πάντως είναι αρκετά μακριά το ενδεχόμενο να μετακινηθεί το βάρος στην Ευρώπη νομίζω. Δυστυχώς.
Πάντως τα λεφτά αν δεν πάνε σε επιταχυντή θα φύγουν από την φυσική, συμφωνα με τον πρόεδρο για άλλα κονδύλια του DOE και του NSF. Δεν ξέρω αν θα πάνε στην ΝΑΣΑ αλλά και αυτό δύσκολο το βλέπω...
Στην θεωρητική φυσική πάντως είναι αρκετά μακριά το ενδεχόμενο να μετακινηθεί το βάρος στην Ευρώπη νομίζω.
Αν εννοείς τις χορδές και τη βαρύτητα, μάλλον ναι. Στη φαινομενολογία γενικά, και στο χώρο των precision physics, ειδικότερα, το βάρος είναι ήδη μετατοπισμένο στην Ευρώπη (Γερμανία - Βρεττανία - CERN), ακόμα κι αν οι (κατά μία έννοια) καλύτεροι δουλεύουν στην Αμερική, και αυτό επιβεβαιώνεται και ποσοτικά αν μετρήσεις τις σημαντικές συνεισφορές σε papers ή citations εκατέρωθεν του Ατλαντικού. Σε πρόσφατη παρουσίαση στο Fermilab, ο Ulrich Baur εκτίμησε οτι μόνο 15% των ερευνητών που κάνουν σημαντική δουλειά στo χώρο των υπολογισμών ακριβείας εντός και εκτός του standard model (ο πιο επείγον και σημαντικός τομέας εν όψη του LHC) δουλεύουν σε Αμερικάνικα πανεπιστήμια.
Where does the money go to?
Κοίτα, στα μεγάλα πανεπιστήμια, οι φαινομενολόγοι είναι μειοψηφία αν και αυξάνονται. Τα λεφτά δεν ξέρω που πηγαίνουν, δυστυχώς όχι στους φοιτητές...
Δημοσίευση σχολίου