Εκλογές

Βαθειά χασμουρητά ακούγονται ανα την επικράτεια. Πλησιάζουν οι εκλογές σε δύο εβδομάδες για την Γερουσία και την Βουλή των αντιπροσώπων. Ευτυχώς υπάρχει και κάτι καλό, στα πανεπιστήμια έχει καθιερωθεί το "fall break" λόγω των εκλογών. Πριν τέσσερα χρόνια, στις προηγούμενες εκλογές, ένας καθηγητής μας έλεγε ότι καθιερώθηκε στο τέλος της δεκαετίας του '60, γιατί πολλοί φοιτητές ήταν απασχολημένοι την τελευταία εβδομάδα πριν τις εκλογές με τις εκστρατείες υποψηφίων και το πανεπιστήμιο υπολειτουρούσε. Μετά τους άρεσε και καθιέρωσαν και το "spring break". Σαραντα χρόνια μετά τι κάνουν οι φοιτητές για να "σκοτώσουν" μια βδομάδα στο τέλος του Οκτώβρη πριν τις εκλογές; Πάνε εκδρομή στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης σε πεδίο βολής, όπου με λίγα δολλάρια μπορείς να νοικιάσεις πολυβόλο και να ανατινάξεις αυτοκίνητα γεμάτα με φιάλες προπανίου...

Mediterranean Sundance

Για τον Δημήτρη που μου έμαθε για τον Πάκο, και τόσα άλλα...

Ρε Καραμήτρο...

Έτυχε σήμερα και είδα τον Πέδρο, που έχει αποφοιτήσει πριν δύο χρόνια. Δούλεψε έναμιση χρόνο στην Μακίνσυ και μετά έγινε τρέιντερ στην Γουόλ Στρίτ. Γενικά καταλαβαίνω την απόφαση να παρατήσεις τις σπουδές και να πιάσεις μια δουλειά στον "κανονικό" κόσμο. Ειδικά άν έχεις υποχρεώσεις, γυναίκα, παιδιά κ.τ.λ.. Είναι και η ακαδημαική ζωή αρκετά μίζερη, αν και η ζωή των χρηματιστών φαντάζει χειρότερη. Όμως είναι και κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Ένας άλλος φίλος επίσης εγκατέλειψε, μάλιστα συζητάγαμε πριν καιρό τι θα κάνει τα Χριστούγεννα, σκεφτόταν να πάρει την φίλη του και να πάνε Ευρώπη. Τον κάλεσα και στην Ελλάδα, αν και δεν ξέρω αν είμαστε Ευρώπη. Η φίλη του τον ακολούθησε από τις μεσοδυτικές πολιτείες που ζούσαν πρίν έρθουν στο Τζέρσυ. Είναι δασκάλα και είναι σχετικά εύκολο να βρεί δουλειά σχεδόν σε όλες τις πολιτείες. Πρίν δύο μέρες τον ξαναείδα, αποφάσισε να πιάσει δουλειά ενάμιση μήνα πιο νωρίς, βασικά για τα λεφτά, θα γλιτώσει αρκετή εφορία αν ξεκινήσει το 2006 σύν τον ενάμιση μισθό από την εταιρεία. Ρε καραμήτρο, αφού δεν σου λείπουν άσε τον ένα μισθό και πήγαινε το κορίτσι διακοπές στην Ευρώπη. Ζήτημα προτεραιοτήτων θα μου πείτε...

Υ.Γ. Θυμήθηκα και αυτό το παλιό πόστ του Μαυροπρόβατου... πάντως δεν ξέρω κανένα φυσικό που να το έριξε στην κατασκοπεία.

Kubuntu

Εδώ και λίγο καιρό το έχω γυρίσει στο Λίνουξ, και συγκεκριμένα στο Ubuntu+KDE. Όλα καλά, έχω μάθει σχεδόν να τα βγάζω πέρα με τις καθημερινές ανάγκες. Σήμερα έτυχε να χρειαστώ να ανοίξω Windows μετα από περίπου ένα μήνα. Ελέω Μαθεμάτικα, που παίζει μόνο σε RedHat/SUSE(αν και δεν έχω ελέγξει αν παίζει με το Wine). Μεγάλη απογοήτευση, ειδικά αφού έπρεπε να κάνω επανεκκίνηση μόλις άνοιξα τον υπολογιστή, βλέπετε χωρίς update ένα μήνα. Από τον πρώτο υπολογιστή έφυγαν τελείως τα παραθύρια, σε λίγο μάλλον θα φύγουν και από τον άλλο. Όξω απ'την παράγκα!

Υ.Γ. Και το Αμάροκ δεν συγκρίνεται...

Συνέχεια στο "The trouble with physics" (II)

Η Λίζα Ράνταλ, καθηγήτρια στο Χάρβαρντ έστειλε επιστολή στον "The New Yorker" για το άρθρο-παρουσίαση των βιβλίων του Σμόλιν και Βόιτ, και για τα οποία είχα γράψει κάτι μικρό παλιότερα. Δεν βρήκα τον σύνδεσμο στην σελίδα του Νεουορκέζου- δεν βάζουν τα γράμματα και γιάυτό το βάζω εδώ.

"Few scientific discoveries have the clarity or finality of a satisfying story arc. Subtlety and ambiguity don't make for a great story, but conflict often does. This might explain why Holt, and others reviewing Smolin's and Woit's books, present a distorted picture of a string theory war. The reality is that although all physicists know that string theory provides many frustratingly difficult problems and no one is sure of the best approach, string theorists continue to investigate new and promising possibilities, as do model builders, who work to find connections among the physical phenomena that are experimantally observed. New ideas with one approach might trigger excitement in another, and although the enthousiasm is sometimes premature and exaggerated, ideas are sorted out over time, and the good ones move forward. Although some string theorists think beauty is the ultimate arbiter of truth, most know better. String theory is probably far removed from experiment, but ideas that are essential to string theory, such as extra dimensions and supersymmetry, might well be within experimental reach when the Large Hadron Collider starts operating next year. All physicists eagerly await the discoveries that should take place there over the next few years. "


Υ.Γ. Δείτε και το ιστολόγιο του Αχιλλέα "Περί χορδών και εστιών" και τους σχετικούς συνδέσμους του. Η συζήτση στο ιστολόγιο του Κάρολ έχει λίγο ενδιαφέρον.

Φιλελεύθεροι

Είδα με ενδιαφέρον την δημιουργία της Φιλελεύθερης συμμαχίας. Παρακολουθώ εδώ και κάποιο καιρό το ιστολόγιο των "φιλελευθερων" στην σελίδα τους . Υποθέτω ότι στην Αμερική θα αυτο-προσδιοριζόμουνα ως φιλελευθερός, "liberal". Βέβαια αυτοί οι όροι έχουν διαφορετική σημασία εδώ. Στην Ελλάδα όμως δεν ξέρω με ποιόν χώρο θα συμφωνούσα. Παραλίγο να καταλήξω στην ΚΝΕ ως μαθητής, μου ρίξανε καλή "καθοδηγήτρια" αλλά δεν προχώρησε το πράγμα όταν κατάλαβα ότι είχα διαβάσει περισσότερο Μάρξ από πολύ κόσμο...

Αυτό που με προβληματίζει κάποιο καιρό τώρα είναι ότι τα περισσότερα προβλήματα στην
Ελλάδα είναι προβλήματα κοινής λογικής - όχι πολιτικής. Όμως σίγουρα χρειάζονται περισσότερες φωνές στο πολιτικό τοπίο. Από αυτή την άποψη είναι καλό να υπάρχει ένα κόμμα φιλελευθέρων ή και "φιλελευθέρων". Μένει να αποδειχθεί αν θα έχει απήχηση ή θα έχει την κατάληξη των ταύρων.

Υ.Γ. Φωτό από τον ταύρο-σύμβολο της Wall Street, κάποια στιγμη τον Απρίλη. Δεν έχω καταλάβει γιατι κάποιοι φωτογραφίζονται με τα παπάρια του, και είναι δύσκολο να πιστεψω ότι γίνεται για καλή τυχη. Δεν ξέρω τον λόγο που είχαν και την ελληνική σημαία

Αιτήσεις

Σάββατο βράδυ και προετοιμασία αιτήσεων για δουλειές. Έχει περισσότερη πλάκα παρά άγχος η διαδικασία. Ξαφνική επίσκεψη από φίλο μαθηματικό. Μετά από λίγο Μεταξά, ήρθε η συζήτηση και στα μαθηματικά. Πιο συγκεκριμένα στο άρθρο του Νεουορκέζου για τον Πέρελμαν. Έγινε θέμα από ότι κατάλαβα, ο Γιάο ενοχλήθηκε αρκετά γιατί τον έθαβαν στο άρθρο και αρκετοί συνάδελφοι του, οι οποίοι, εκτός από έναν, του απολογήθηκαν μετέπειτα για αυτά που είπαν στην δημοσιογράφο του Νεουρκέζου. Το όλο θέμα, και η αντιπαλότητα με τον Τίαν δεν είναι για το ποιός είναι πιο μεγάλος μαθηματικός αλλά για το ποιός έχει πιο μεγάλη επιρροή στην Κίνα.

Πολύ ιεραρχία τελικά στην Ασια. Συμπέρασμα, μάλλον τζάμπα κόπος οι αιτήσεις για Ιαπωνία.

Μάθαμε παρεπιμπτόντως ότι η καθηγήτρια από την Φιλαδέλφια που υπήρχε η φήμη ότι προχώρησε στο πρόβλημα Νάβιερ-Στόουκς έκανε πατάτα. Μικρό διάλειμα για ανάγνωση μπλόγκ και πίσω στις αιτήσεις και τα ριζίτικα...

Ακαδημία και σιέστα

Τι μανία έχουν αυτοί οι ακαδημαικοί. Να πάνε στα σεμινάρια και να κοιμούνται... Σήμερα δύο στους τέσσερις καθηγητές τον πήραν για λίγο ενώ και ένας τρίτος ίσα να πεί ότι έκλεισε τα μάτια. Ήταν λίγο βαρετό το σεμινάριο, πολύ μαθηματικό, να δούμε αν θα πάρει job offer ο ομιλητής.

Εκλογές

Οι Εκλογές

Εκλογές, κόμματα
με φρου φρου κι αρώματα
Διαδηλώσεις, πτώματα
μ' ανοιγμένα στόματα

Ψηφοδέλτια σταύρωνα
κι όλη νύχτα καύλωνα
Στης βουλής τα έδρανα
αχ κι εγώ να έκλανα

Υπουργεία τέρατα,
γαμημένα κέρατα
Φέξε μου και γλίστρησα
ως της γης τα πέρατα

Στα σχολεία γάματα
γράμματα σπουδάματα
Του Θεού τα πράματα
φτύσ' τα τους κατάμουτρα

Πληρωμές, χαρτόσημα,
φόροι γραμματόσημα
Στο γαμήσι πρόστιμα,
μαγκιά, κλανιά κι απόστημα

Μπάτσοι, αύρες, ράμματα,
ξηγημένα πράματα
Τώρα στα γεράματα
μάθε γέρο γράμματα

Δεν μπορώ άλλο Θανάση,
Στα εικοσιπέντε έχω γεράσει
Δεν μπορώ άλλο Θανάση,
κάνε στάση

Τζιμάκος με Μουσικές Ταξιαρχίες από την Disco Tsoutsouni,

είναι και σατανιστικό (αν το παίξετε ανάποδα). Είκοσι πέντε χρόνια μετά, δυστυχώς επίκαιρο...

South park

Δεν βλέπω τηλεόραση. Αλλά προσπαθώ να παρακολουθώ το South Park. Μεγάλη απογοήτευση τα δύο πρώτα επεισόδια για το φθινόπωρο...

Έρχεται βροχή...

έρχεται μπόρα, και δεν το περίμενα. Σχεδόν λούτσα μέχρι να φτάσω σπίτι. Στα εργαστήρια αρκετοί μαθητές φορούσαν μπλουζάκια με το μότο "gay? fine by me". Ντράπηκα να τους ρωτήσω, μα μετά βρήκα ότι τα είχε δώσει μια non-profit οργάνωση. Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω το PR του όλου κινήματος, αλλά είναι καμμιά φορά ενοχλητικό (ένας τύπος μετροσέξουαλ μου είχε σπάσει τα νεύρα μια φορά με κάτι κρέμες). Εξάλλου τουλάχιστον μέσα στο πανεπιστήμιο η κοινότητα των ομοφυλόφιλων δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ προβλήματα (απ'οσο ξέρω). Έχω την εντύπωση ότι σε κάποιο βαθμό υπάρχουν και αντίστροφες διακρίσεις- δεν είσαι ομοφυλόφιλός, άρα δεν έχεις αισθήματα, δεν είσαι ευαίσθητος, δεν "καταλαβαίνεις" κ.τ.λ..

Πώς και τα γράφω αυτά; Θυμήθηκα την πρόταση που είχε κάνει ο Ντώκινς πριν λίγο καίρό, ότι και οι άθεοι πρέπει να "βγούμε από την ντουλάπα" όπως οι ομοφυλόφιλοι. Μήπως τελικά χρειάζεται μια ποιο επιθετική πολιτική; Μάλλον όχι. Ενδεχομένως θα είχε πλάκα η αντίστοιχη "ιδεολογία" της μετροσεξουάλιτυ. Εκτός αν παρεκτραπούν στην δική μας ελληνορθόδοξη μαρξιστική συνωμοσιολογία ...

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη

Είσαι εργένης όταν έξω έχει ένα καταπληκτικό φεγγάρι,σχεδόν γεμάτο και πρέπει να βάλεις πλυντήριο γιατί τελείωσαν οι κάλτσες. Έχεις πυρετό και τρώς για πρωινό ομελέτα, με κιμά που ξέμεινε από κάτι μακαρονάδες τις περασμένης εβδομάδας. Υπάρχουν και καλές πλευρές όμως. Διαπίστωσα μία από αυτές σήμερα.

Έτυχε να συναντήσω ένα συμφοιτητή βγαίνοντας από το γραφείο, και περπατήσαμε μέχρι το σπίτι, μιας και μένουμε πολύ κοντά. Συζητάγαμε κυρίως για τις δουλειές. Απόφασισε να εγκαταλείψει την φυσική και να δουλέψει σε μια μεγάλη εταιρεία χρηματοοικονομικών στο Σικάγο. Καταλαβαίνω αυτή την απόφαση, είναι πολλά τα λεφτά της νέας δουλειάς, στο Σικάγο είναι όμορφα, κοντά στο σπίτι του, και στο σπίτι της φίλης του. Αν είσαι λίγο τυχερός μπορεί να καταφέρεις να πάρεις σύνταξη πριν τα σαράντα. Από την άλλη σίγουρα η καθημερινή πραγματικότητα της φυσικής είναι πολύ διαφορετική από αυτό που περιμένει κανείς όταν ξεκινά. Αν προσθέσεις και το γεγονός ότι οι πιθανότητες να βρείς καλή δουλειά στην φυσική μέσα στα επόμενα πέντε-έξι είναι πολύ μικρές, τότε η απόφαση να τα παρατήσεις δεν είναι και τόσο ακανόητη, το αντίθετο. Πρέπει να τριγυρνάς από'δώ και από'κει για κάμποσα χρόνια και όταν βρείς κάτι μόνιμο πλησιάζεις τα δεύτερα -άντα.

Τι σχέση έχει το εργενιλικί με όλα αυτά; Η ζωή του εργένη μοιάζει λίγο με αυτή του τύπου που ψάχνει καριέρα στην ακαδημία. Ξυπνάς σήμερα εδώ και άυριο δεν ξέρεις που θα τύχει να ξυπνήσεις. Έχεις όμως αρκετή ελευθερία στην ζωή σου, δεν υπάρχει αφεντικό. Αλλά θα τρώς ομελέτα με κιμά της περασμένης εβδομάδας.

Πυρηνικά

Είδα πρόσφατα ένα γκάλοπ στον ιν.γρ, για το οποίο δυστηχώς δεν ξερω πώς να βάλω λίνκ. Το ερώτημα ήταν σε γενικές γραμμές "Πρέπει η Ελλάδα να εξετάσει το ενδεχόμενο να χτίσει κάποιο πυρηνικό εργοστάσιο;". Μου έκανε τρομερή εντύπωση που περίπου το 55% απάντησε ναί. Το κακό είναι ότι μάλλον συμφωνώ. Δεν είμαι σίγουρος αν τελικά θα συμφωνούσα και να χτιστεί. Υπάρχουν πολλά σημαντικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, ακόμα και οι λεπτομέρεις σε αυτά τα έργα είναι πολύ σημαντικές. Αυτό που είναι λυπηρό είναι ότι αδυνατώ να φανταστώ ότι μπορεί να γίνει κάποια σοβαρή δημόσια συζήτηση γύρω από το θέμα. Εδώ δεν μπορούμε να αποφασίσουμε που θα φτιάξουμε ένα χώρο υγειονομκής ταφής.

Αλλά πέρα από την επιθυμία η μή, έχουμε την τεχνογνωσία να το κάνουμε; Πολύ αμφιβάλλω, εδώ δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα κώλοαεροδρόμιο και μια κωλόγέφυρα*. Το αεροδρόμιο το φτιάξαν οι γερμανοί και την γέφυρα οι γάλλοι. Αλλά για την τεχνογνωσία, περισσότερα σε επόμενο σχόλιο για την παιδεία και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Γιατί τέτοια πίκρα για την ελλάδα βραδυάτικα; Μάλλον θα φταίει ο πυρετός...

*κατά το κωλόσπιτό.

Νομπέλ Φυσικής

Τελικά το νομπέλ πήγε στους Μάδερ και Σμούτ για την δουλεία τους σχετικά με το πείραμα COBE, και την ανίχνευση του υποβάθρου μικροκυμάτων. Είναι λίγο περίεργο όταν δίνεται το βραβείο σε δύο ανθρώπους για ένα τόσο μεγάλο πείραμα στο οποίο έχουν δουλέψει πάρα πολλοί άνθρωποι. Συνήθως αναγνωρίζεται η αρχική ιδέα, η οργάνωση, η γενική επίβλεψη του πειράματος και της ανάλυσης των δεδομένων. Μήπως η βράβευση σημαίνει ότι σε κάποια χρόνια θα δούμε ανάλογη αναγνώριση και για το WMAP; Θα ήταν κάτι πολύ θετικό...

The New Yorker

Τελικά είναι πολύ καλό περιοδικό. Γιατί; Γιατί το τσιμπάς το πρωί από το γραμματοκιβώτιο και μέχρι να φτάσεις στο γραφείο έχεις διαβάσει και λίγο κούντερα... Δυστυχώς δεν υπάρχει ονλάιν το συγκεκριμένο άρθρο. Το βράδυ, γυρίζοντας θα μάθουμε και για το Νταρφούρ, το οποίο δεν έχει καθόλου προβολή από τα μεγάλα μέσα "ενημέρωσης". Στην μικρή φωτό ένα από τα πιό πετυχημένα εξώφυλλα, πώς βλέπουν οι νεουορκέζοι την υπόλοιπη αμερική. Ελπίζω να εμπίπτει στο fair use.

Johnny Cash

Αρκέτα αμερικάνικη η προηγούμενη παρασκευή. Δουλίτσα μέχρι τις 5. Βραδυνό στις 7:30 σε ταυλανδέζικο στην εθνική με μεγάλη παρέα και νεόνυμφους. Αυτοματοποιημένο ηχογραφημένο happy birthday στους διπλανούς κάποια στιγμή κατά τις 8:30. Στις 9 μερικοί για ποτάκια στο τοπικό μπαράκι. Γεμάτο πάμε στο επόμενο. Στην τηλεόραση, αμερικάνικο φούτμπολ, το τοπικό πολιτειακό πανεπιστήμιο με την νότια φλόριδα. Κουβεντούλα για δουλειές, τον Καναδά, τα χίονια, το οφφ σάιντ, τον Χόντο. Έπειτα εξηγήσεις για τα του φούτμπολ. Κουορτερμπακ, τατσντάουν, κίτρινες σημαίες. Τελειώνει το φούτμπολ, περίπου αδειάζει και το μπάρ. Νάνι γύρω στις 11:30. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Μου αρέσει που σε αρκετά τέτοια μπάρ, μπορείς να ακούσεις τυχαία Ντύλαν, Στόουνς, Μπός και όλα τα καλά παιδιά. Όμως την παρασκευή ξανασυναντήσαμε τον Johnny Cash. Σίγουρα από τα πράγματα που θα μου λείψουν όταν φύγω...

Διαζύγιο εκκλησίας-κράτους

Τελικά υπάρχει πράγματι διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους στην αμερική; Εχτές έγινε ειδική τελετή για την έναρξη του νέου δικαστικού έτους για το ανώτατο συνταγματικό ομοσπονδιακό δικαστήριο. Σε αυτή την τελετή παραβρέθηκαν όλοι οι δικαστές πλυν του Αλίτο, γερουσιαστές, βουλευτές υπουργοί κ.τ.λ.. Πέρισυ είχε πάει και ο πρόεδρας. Κάτι παρόμοιο με τον Άρειο πάγο αν θυμάμαι καλά είχε προκαλέσει συζητήσεις στην Ελλάδα πριν λίγο καιρό. Τουλάχιστον οι ΝΥ τάιμς αναφέρουν ότι ο αρχιεπίσκοπος δεν αναφέρθηκε σε καυτά ζητήματα.

The producers

Νόμιζα ότι το θέατρο δεν μου αρέσει. Όμως δεν είναι και τόσο κακό τελικά. Έχει και το Μπρόντγουει την πλάκα του. Μια πολύ καλή παράσταση είναι και "Οι Παραγωγοί". Το σενάρια αρκετά έξυπνο, ένας παραγωγός και ένας λογιστής στήνουν μια κομπίνα για να φάνε τα λεφτά μιας παραγωγής και να την κάνουν για Βραζιλία. Για να λειτουργήσει η κομπίνα πρέπει να αποτύχει το έργο που ανεβάζουνε. Έτσι διαλέγουν το χειρότερο σενάριο, τον χειρότερο σκηνοθέτη κ.τ.λ.. Όμως είναι γκαντέμηδες, και το έργο, με το "Springtime for Hitler" μια ωδή στον φύρερ πετυχαίνει. Βοηθάει και το γεγονός ότι ο βασικός πρωταγωνιστής σπάζει το πόδι του και τον φύρερ αναγκάζεται να τον υποδυθεί ο ομοφυλόφιλος σκηνοθέτης. Μετά από αρκετές περιπέτειες, σουηδέζες γραμματείς, φυλακή, και το Ρίο το τέλος είναι χαρούμενο για όλους. Οι σκηνές με τους Ναζί πάντως, πάγωσαν κάπως το ακροατήριο. Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να μπορούμε να κάνουμε πλάκα και με αυτά;