The producers

Νόμιζα ότι το θέατρο δεν μου αρέσει. Όμως δεν είναι και τόσο κακό τελικά. Έχει και το Μπρόντγουει την πλάκα του. Μια πολύ καλή παράσταση είναι και "Οι Παραγωγοί". Το σενάρια αρκετά έξυπνο, ένας παραγωγός και ένας λογιστής στήνουν μια κομπίνα για να φάνε τα λεφτά μιας παραγωγής και να την κάνουν για Βραζιλία. Για να λειτουργήσει η κομπίνα πρέπει να αποτύχει το έργο που ανεβάζουνε. Έτσι διαλέγουν το χειρότερο σενάριο, τον χειρότερο σκηνοθέτη κ.τ.λ.. Όμως είναι γκαντέμηδες, και το έργο, με το "Springtime for Hitler" μια ωδή στον φύρερ πετυχαίνει. Βοηθάει και το γεγονός ότι ο βασικός πρωταγωνιστής σπάζει το πόδι του και τον φύρερ αναγκάζεται να τον υποδυθεί ο ομοφυλόφιλος σκηνοθέτης. Μετά από αρκετές περιπέτειες, σουηδέζες γραμματείς, φυλακή, και το Ρίο το τέλος είναι χαρούμενο για όλους. Οι σκηνές με τους Ναζί πάντως, πάγωσαν κάπως το ακροατήριο. Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να μπορούμε να κάνουμε πλάκα και με αυτά;