Αρκέτα αμερικάνικη η προηγούμενη παρασκευή. Δουλίτσα μέχρι τις 5. Βραδυνό στις 7:30 σε ταυλανδέζικο στην εθνική με μεγάλη παρέα και νεόνυμφους. Αυτοματοποιημένο ηχογραφημένο happy birthday στους διπλανούς κάποια στιγμή κατά τις 8:30. Στις 9 μερικοί για ποτάκια στο τοπικό μπαράκι. Γεμάτο πάμε στο επόμενο. Στην τηλεόραση, αμερικάνικο φούτμπολ, το τοπικό πολιτειακό πανεπιστήμιο με την νότια φλόριδα. Κουβεντούλα για δουλειές, τον Καναδά, τα χίονια, το οφφ σάιντ, τον Χόντο. Έπειτα εξηγήσεις για τα του φούτμπολ. Κουορτερμπακ, τατσντάουν, κίτρινες σημαίες. Τελειώνει το φούτμπολ, περίπου αδειάζει και το μπάρ. Νάνι γύρω στις 11:30. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Μου αρέσει που σε αρκετά τέτοια μπάρ, μπορείς να ακούσεις τυχαία Ντύλαν, Στόουνς, Μπός και όλα τα καλά παιδιά. Όμως την παρασκευή ξανασυναντήσαμε τον Johnny Cash. Σίγουρα από τα πράγματα που θα μου λείψουν όταν φύγω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου