Η Λίζα Ράνταλ, καθηγήτρια στο Χάρβαρντ έστειλε επιστολή στον "The New Yorker" για το άρθρο-παρουσίαση των βιβλίων του Σμόλιν και Βόιτ, και για τα οποία είχα γράψει κάτι μικρό παλιότερα. Δεν βρήκα τον σύνδεσμο στην σελίδα του Νεουορκέζου- δεν βάζουν τα γράμματα και γιάυτό το βάζω εδώ.
"Few scientific discoveries have the clarity or finality of a satisfying story arc. Subtlety and ambiguity don't make for a great story, but conflict often does. This might explain why Holt, and others reviewing Smolin's and Woit's books, present a distorted picture of a string theory war. The reality is that although all physicists know that string theory provides many frustratingly difficult problems and no one is sure of the best approach, string theorists continue to investigate new and promising possibilities, as do model builders, who work to find connections among the physical phenomena that are experimantally observed. New ideas with one approach might trigger excitement in another, and although the enthousiasm is sometimes premature and exaggerated, ideas are sorted out over time, and the good ones move forward. Although some string theorists think beauty is the ultimate arbiter of truth, most know better. String theory is probably far removed from experiment, but ideas that are essential to string theory, such as extra dimensions and supersymmetry, might well be within experimental reach when the Large Hadron Collider starts operating next year. All physicists eagerly await the discoveries that should take place there over the next few years. "
Υ.Γ. Δείτε και το ιστολόγιο του Αχιλλέα "Περί χορδών και εστιών" και τους σχετικούς συνδέσμους του. Η συζήτση στο ιστολόγιο του Κάρολ έχει λίγο ενδιαφέρον.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. (Λαϊκή παροιμία.)
Ήταν ποτέ δυνατό να πει τίποτα άλλο η κυρία Lisa μας; Αφού μια ζωή πουλάει καμπύλες διαστάσεις μεγάλου μήκους. Και όταν μπαίνει το ερώτημα γιατί δεν τις αντιλαμβανόμαστε αφού δεν είναι ούτε στριφογυριστές, ούτε μικρής κλίμακας σου λέει ότι όλα τα άλλα σωμάτια μένουν κολλημένα σε μια βράνη (αυτή που ζούμε) και μόνο η βαρύτητα δραπετεύει.
Νομίζω ότι όλα αυτά δεν θυμίζουν πια την ισορροπημένη ανάμεσα σε θεωρία και πείραμα, φυσική του παρελθόντος αλλά είναι μόνο γυμνάσματα μαθηματικών που πολλαπλασιάζονται μάλιστα πολύ γρήγορα.
Μήπως λοιπόν η πλάστιγγα έχει γείρει πολύ προς τις μη ελέγξιμες υποθέσεις;
Να σου πώ και εγώ της έχω μια αντιπάθεια, και δεν μ'αρέσουν και πολύ τα "brane-world" σενάρια. Αλλά είναι ένα από τα μοντέλα που έχουν προβλέψεις για τον LHC. Υπομονή του χρόνου ανοίγει... Η απάντηση της μου φάνηκε αρκετά μετρημένη.
Και μην ξεχνάς ότι και οι άλλοι κάνουν μη ελέγξιμες υποθέσεις- π.χ. ο Σμόλιν και λοιποί υποθέτουν ότι παραβιάζεται η ειδική σχετικότητα σε μεγάλες ενέργειες.
Αλλά γιατί τόση αντιπάθεια στις χορδές;
Δεν αντιπαθώ φίλε κ ειδικά τις χορδές. Πολύ πιο άπιαστα ιδεολογήματα θεωρώ τα δίκτυα των σπιν.
Με ξενίζουν όμως όλα τούτα ίσως γιατί δεν μοιάζουν καθόλου με όσα μου έδωσε η παιδεία που πήρα τις δεκαετίες 70 και 80.
Ίσως όλα να ξεκινούν από τη φιλοσοφική μου θέση ότι "μέτρο των πάντων είναι ο άνθρωπος και οι κλίμακές του".
Όλη μας η γλώσσα και οι έννοιες που έχουμε χτίσει γεννήθηκαν με βάση τη δική μας κλίμακα.
Όσο πιο πολύ ξεφεύγουμε από αυτήν προς τα πάνω ή προς τα κάτω, τόσο θα μεγαλώνουν τα αδιέξοδα.
Μα nik-athenian, το ανθρώπινο μέτρο πιστεύω έχει χαθεί από την εποχή της κβαντομηχανικής και της γενικής σχετικότητας. Πάντως συμφωνώ ότι πάρα πολύ συχνά οι εκπρόσωποι των χορδών λένε μεγάλα λόγια, παρουσιάζονται υπερφίαλοι, "εκτός πραγματικότητας" κ.τ.λ.. Αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό λέει κάτι για τις χορδές ως θεωρία.
Συμφωνώ πως δεν πρέπει να κρίνουμε τη θεωρία των χορδών με βάση το προφίλ των ανθρώπων που προάγουν αυή τη θεωρία.
Ευρηματικά είναι επίσης και πολλά από τα concepts της θεωρίας.
Όταν όμως μιλούσα πριν για ανθρώπινο μέτρο δεν εννοούσα ότι πρέπει να μείνουμε προσκολημμένοι στη φυσική των κλιμάκων των αισθήσεών μας.
Εννούσα ότι η επιστήμη είναι χρήσιμη όταν μιλάει για πράγματα που έχουν κάποιες επιπτώσεις στις κλίμακες που οι συσκευές μας μπορούν να ελέγξουν.
Τα πέραν αυτού είναι μόνο γυμνάσματα του μυαλού.
Ας δούμε τι θα μας αποκαλύψει και ο πολλά υποσχόμενος LHC.
Εμένα μου φάνηκε αβάσταχτα βαρετή και αδιάφορη η άποψη της Ράνταλ - πράγμα φυσικό άλλωστε: θέλει να την αφήσουν ήσυχη να κάνει η δουλειά της φαντάζομαι.
Μου είναι δύσκολο πάντως να καταλάβω την αμυντική στάση των διάσημων και μη χορδάδων στη σχετική συζήτηση, αν και μου είναι εύκολο να κατανοήσω την αντανακλαστική απέχθεια στον τόνο που χρησιμοποιεί ο Βόιτ.
κ. , τί προβλέψεις κάνουν τα brane world σενάρια για τον LHC;
nik-athenian, νομίζω πως το πράγμα δεν είναι τόσο απλό: και οι χορδές ελπίζουν πως θα μιλήσουν για πράγματα που έχουν κάποιες επιπτώσεις στις κλίμακες των συσκευών μας. Τώρα δεν είναι διαψεύσιμες αλλά μπορεί αύριο να γίνουν.
Αχιλλέα, υπάρχουν όλα αυτά τα σενάρια για modified gravity που υποτιθεται ότι θα ελεγχουν στον LHC. Δυστυχώς δεν έχω χρόνο για πιο πολλά, λόγω ανεύρεσης μελλοντικής εργασίας. Μετα το Σαββατοκύριακο που μάλλον θα έχω τελειώσει...
Αν βρείς χρόνο γράψε κάτι γι'αυτό, έχει ενδιαφέρον.
Δημοσίευση σχολίου