Ο Τζό Πολτσίνσκι, έχει γράψει μια κριτική για τα δύο βιβλία, του Σμόλιν και του Βόϊτ, που επικρίνουν τις χορδές. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ. Είναι νομίζω αρκετά συγκρατημένη και μέσα σε λογικά πλαίσια.
Τελευταία έχει τύχει να διαβάσω αρκετά ιστολόγια φυσικών, κυρίως επειδή γίνεται και μια πολύ μικρή συζήτηση για αυτά με τα οποία ασχολούμαι. Γενικά νομίζω ότι δε διαφέρουν από τα άλλα ιστολόγια. Υπάρχουν οι καλοί, οι κακοί και οι άσχημοι...
Υ.Γ. Αυτό που ήθελα να γράψω, και το ξέχασα είναι ότι συμφωνώ πολύ με αυτό το μικρό σχόλιο του Τζόνσον για την όλη συζήτηση.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ενδιαφέρουσα η κριτική του Πολτσίνσκι. Η αλήθεια είναι οτι το αντι-hype που έχει δημιουργηθεί φέρνει τη συζήτηση στο λάθος πλαίσιο, επειδή (α)Σμόλιν και Βόιτ φαίνονται κατώτεροι των περιστάσεων και (β)σε μιντιακό πλαίσιο χρειάζεσαι φανταχτερά επιχειρήματα που επισκιάζουν την ουσία και που, ταυτόχρονα, γίνονται εύκολος στόχος για τους αντιπάλους σου.
Επίσης ο Πολτσίνσκι είναι γνωστή γάτα: αν πούλαγε αυτοκίνητα θα είχε κάνει περιουσία. Στην ομιλία που έδωσε εδώ στο DPF meeting κάποιος του έκανε μια (και μοναδική) ερώτηση σχετική με το landscape, και ο τρόπος που ξεγλίστρησε έδειξε, ομολογώ, οτι είναι αντάξιος της φήμης του.
Το σχόλιο του Witten μου φαίνεται το πιο μετρημένο αλλά και το πιο nerdy.
Αχιλλέα, συμφωνώ νομίζω με το σχόλιο σου, κυρίως με το ότι η συζήτηση είναι σε λάθος πλαίσιο. Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά γύρω από τις χορδές, όπως και σε κάθε τομέα, και οι "στρινγκάδες" νομίζω ότι προβληματίζονται. Υπάρχουν κάποιοι "γραφικοί" όπως ο Μοτλ, με τους οποίους δεν μπορείς να συζητήσεις, τουλάχιστον ονλαιν-στην πραγματικότητα είναι πολύ φιλικός τύπος.
Όμως ακόμα δεν έχω ξεμεθύσει από εχτές, και δεν είναι ώρα για σχόλια.
Δημοσίευση σχολίου