Τελικά φαίνεται ότι θα κερδίσουν την πλειοψηφία και της Γερουσίας οι Δημοκρατικοί. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι κανένα μεγάλο θέμα δεν πρόκειται να λυθεί μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, γιατί ο Πρόεδρος θα χρειαστεί και την έγκριση της Γερουσίας για τις καινούριες νομοθεσίες - ένα από τα "κακά" του προεδρικού συστήματος. Βέβαια όταν μία κακή κυβέρνηση δεν έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων δεν είναι απαραίτητα κακό. Από τα καλά, ότι ο Δόναλντ την έκανε σιγα σιγά. Ακόμα μπορεί να συμφωνήσουν οι Δημοκρατικοί με τον πρόεδρο στα θέματα μετανάστευσης, κατά την γνώμη μου από τα λίγα σωστά πράγματα που έκανε ο Μπούς. Βέβαια, αυτές οι εκλογές ήταν αποδοκιμασία της πολιτικής Μπούς σε μεγάλο βαθμό, οι επόμενες εκλογές που είναι προεδρικές θα κριθούν σε τελείως διαφορετική βάση.
Κατα τα άλλα οι "liberal" ήδη φαντασιώνονται επιτροπές ελέγχου για πολλά σκάνδαλα, Bush impeachments και άλλα όνειρα θερινής νυκτός. Τίποτα από αυτά δεν θα γίνει. Ησυχία, τάξη, ασφάλεια. Τουλάχιστον κάνουν πάρτυ, άντε να γνωρίσουμε και καμμιά συνασπίστρια...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Καλημέρα,
Οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει ο Μπους στην υλοποίηση της πολιτικής του, υποθέτω οτι θα είναι παρόμοιες με αυτές που αντιμετώπισε ο Κλίντον, όταν οι δημοκρατικοί έχασαν τον έλεγχο των νομοθετικών σωμάτων: πρόκειται κυρίως για τεχνικής τάξης δυσκολίες.
Κατά τα άλλα, το πολιτικό πρόβλημα της απεμπλοκής των ΗΠΑ από το Ιράκ έχει για τα καλά τεθεί από τις αρχές του φθινόπωρου. Κάτι οι διαμαρτυρίες των στρατιωτών, κάτι το γεγονός του διορισμού του Τζέιμς Μπέηκερ ως προϊστάμενου της επιτροπής που απ'ό,τι φαίνεται, θ'ασχοληθεί με το πρόβλημα αυτό, κάτι οι δηλώσεις Περλ που βγάζει την ουρά του απ'έξω, δείχνουν το κλίμα των ζυμώσεων που επικρατεί. (Υπενθυμίζω οτι ο Μπέηκερ δεν είναι τυχαίος άνθρωπος: ο Μπους νεώτερος για πλανητάρχης, είναι κυρίως δική του ιδέα.)
Ένα είναι βέβαιο: οτι οι αμερικανοί έχουν παγιδευθεί στο βούρκο των θερμών συγκρούσεων που άνοιξαν μετά το Σεπτέμβρη του 2001.
Ήγουν, τα σχέδια των παρανοϊκών νεο-κονς για "ανάπλαση" της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, έχουν πάψει ν'ακούγονται σοβαρά στ'αυτιά των κυρίαρχων κύκλων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.(Δυστυχώς όμως αυτό δεν φαίνεται να προδικάζει τίποτα από τις κινήσεις των ΗΠΑ στο Ιράν!)
Τουλάχιστο ο Βόλφοβιτς, πρόλαβε και βολεύτηκε... αλλά κι αυτός έχει βρει μπροστά του την Κίνα...
Καλήσπέρα (?) Μ.Π.
Ο Κλίντον αντιμετώπισε δυσκολίες, μα πολλές από τις πολιτικές του ήταν pro-business, οπότε δεν υπήρχε διαφωνία με τους ρεπουμπλικάνους. Όμως σκέψου ότι καταφέραν και τον διέσυραν για τις γκομενίτσες του. Αυτό δείχνει ότι η γερουσία έχει αρκετή δύναμη...
Για τους νεοσυντηριτικούς, εγκατελείπουν το καράβι τώρα που βουλιάζει αλλά σε ένα χρόνο αρχίζει ουσιαστικά η μάχη για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων και τότε θα ξαναφανούν. Επαναλαμβάνω ότι νομίζω ότι αυτές οι εκλογές δεν έχουν τίποτα να πούν για το 2008...
Το Ιράκ νομίζω ότι ακόμα είναι πολιτικά στα χέρια των Ρεπουμπλικάνων. Τουλάχιστον έχουν μια πολιτική, ενώ από την πλευρά των Δημοκρατικών δεν υπάρχει ουσιαστικά τίποτα. Ένας έξυπνος μετριοπαθής ρεπουμπλικάνος, π.χ. Μακαίν, μπορεί να το εκμεταλευτεί αυτό, αφού ήδη έχει πάρει κάποιες αποστάσεις από τον Μπόυς.
Με την τωρινή κατάσταση, νομίζω ότι στο Ιραν δεν μπορεί να γίνει τίποτα από τις Η.Π. πέρα από τα γνωστά "γαυγίσματα". Όπως σωστά λές είναι παγιδευμένοι στο Ιρακ. Ακόμα ένα πρόβλημα για τον επόμενο πρόεδρο...
Συμφωνώ ότι η ατζέντα των Ρεπουμπλικάνων δεν θα προχωρεί ακάθεκτη- το ότι η Γερουσία μπορεί και ασκεί έλεγχο είναι ταυτόχρονα και καλό καθώς ενισχύει τη δημοκρατικότητα του καθεστώτος, παρόλο που ναι, δεν είναι ότι πιο παραγωγικό. Το ότι ο Δόναλντ έφυγε για μένα δε σημαίνει πολλά αν δεν υπάρξει ριζική αλλαγή στην πολιτική. Η απομάκρυνση ενός "κακού" δεν είναι πανάκεια. Ειδικά ως προς το Ιράκ το ζήτημα είναι περίπλοκο καθώς δεν είναι μόνο οι νεοσυντηρητικοί αλλά και οι νεοφιλελεύθεροι...κλπ κλπ. Συμφωνώ με το γεγονός ότι αυτές οι εκλογές δεν προμηνύουν νίκη και το '08. Ενδεχομένως όμως να αποτελέσουν εφαλτήριο για την ανανέωση της Δημοκρατικής παράταξης. 'Οσον αφορά τη μεταναστευτική πολιτική, διαφωνώ σε αρκετά σημεία, πρωτίστως με το απαράδεκτο τείχος που χτίζει όπως 'εχω αναφερθεί σε ποστ μου. Με συγχωρείς για τις συμπυκνωμένες σκέψεις...
Ακόμα και με τους πιο ισορροπημένους συσχετισμούς μεταξύ κυβέρνησης και γερουσίας, κρίσιμες απόφάσεις παίρνονταν πάντα στις ΗΠΑ.
Είναι μέσα στις πρωταρχικές επιδιώξεις της κυβέρνησης και των λόμπις που βρίσκονται στο παρασκήνιο, να γίνεται προσπάθεια αντιμετώπισης όποιας πρόκλησης εμφανίζεται είτε στο οικονομικό είτε στο διεθνές πεδίο.
Άλλοτε με επιτυχή και άλλοτε με αποτυχημένη έκβαση του σχεδίου που καταστρώνεται.
Περίοδο αδράνειας δεν θα δούμε ποτέ στην διακυβέρνηση των ΗΠΑ.
Αντίθετα, εδώ στον τόπο μας, κάθε πρωθυπουργός ή υπουργός, παρακαλάει να μη συμβεί τίποτα στη θητεία του που να τον αναγκάσει να πάρει θέση.
Παρακαλάει να περάσει ο καιρός του χωρίς καμιά εξέλιξη ή πρόκληση, και το αγγούρι της οποιασδήποτε μεταβολής να το φάει ο διάδοχός του.
Αναστασία, συμφωνώ μάλλον, αν και το τείχος είναι κατασκεύασμα της τελευταίας γερουσίας. Το Ιρακ είναι πολύ περίπλοκο, και βασικά δεν υπάρχει σχέδιο... Η Βοστώνη είναι όμορφη πόλη, και τώρα πλησιάζει και η εποχή για το clam chowder με τα κρύα...
Νικ- athenian, πιστεύω ότι αυτή η εικόνα για την αμερικάνικη κυβέρνηση είναι λάθος. Όταν υπάρχουν διαφωνίες κολλάνε τα πράγματα και το πρόσφατο νομοσχέδιο για την μετανάστευση αυτό έδειξε (Η ρεπουμπλικάνικη γερουσία απέριψε το σχέδιο του Προέδρου).
Είδα και με χαρά ότι αρκετοί φυσικοί χάρηκαν γενικά, μάλιστα ένας καθηγητής σήμερα ρώταγε πόσοι χρειάζονται για το impeachment... (δυστηχώς 2/3 της γερουσίας). Αυτό που από ότι έχω καταλάβει περιμένουν πολλοί είναι να ζητηθούν τα πρακτικά από αρκετές συνεδριάσεις του αντιπροέδρου με μεγάλα κεφάλια των εταιριών όπου φημολογήται ότι χαράχτηκε η ενεργειακή πολιτική. Τελικά ποιός κυβερνά αυτή την χώρα; Η αλήθεια είναι δεν το ξέρω το θέμα καλά, αν διαβάσω λίγο θα γράψω κάτι. Ελπίζω να ξέρουν και οι συνασπίστριες τίποτα... Μάλλον όμως θα προηγηθούν οι μαύρες τρύπες...
Δημοσίευση σχολίου