30.8.06
freakonomics
Τελικά διάβασα αυτό το ενδιαφέρον βιβλίο των Λεβίτ και Ντάμπνερ. Δεν έχει κάποιο κεντρικό σημείο ή επιχέιρημα, μα ο Λεβίτ προσπαθεί να χρησιμοποίήσει μεθόδους της μικροοικονομικής για να εξηγήσει διάφορα φαινόμενα της σύγχρονης Αμερικάνικης κοινωνίας. Ίσως το κοινό σημείο όλων των επιχειρημάτων είναι ότι προσπαθούν να ανατρέψουν την "συμβατική άποψη"(common wisdom) γύρω από κάποια θέματα. Κάθε κεφάλαιο έχει και διαφορετικό θέμα το οποίο συνδέεται με έναν απλοικό τρόπο με το προηγούμενο. Το πρώτο κεφάλαιο έχει να κάνει με το πώς μπορεί κάποιος να καταλάβει αν κάποιος "κλέβει". Ο Λεβίτ είχε κάνει μια έρευνα σύμφωνα με την οποία κατάφερε να βρεί με στατιστικό τρόπο, δασκάλους οι οποίοι βοηθούσαν τους μαθητές τους να πετύχουν υψηλότερα βαθμούς στις εξετάσεις. Αυτό το πετύχαιναν είτε με το να τους δίνουν περισσότερο χρόνο, είτε με το να τους αφήνουν να αντιγράφουν, είτε με το να συμπληρώνουν οι ίδιοι τις απαντήσεις. Η ίδια λογική οδηγεί στο να βρεί κάποιος τους παλαιστές Σούμο οι οποίοι στήνουν κάποιους αγώνες. Περιέργως δεν έχουν ασχοληθει με κανένα επαγγελματικό αμερικάνικο πρωτάθλημα και ούτε με την "παράγκα". Το δεύτερο κεφάλαιο συγκρίνει την Κου Κλουξ Κλάν με τους μεσίτες -ομολογώ ότι μου άρεσε η ιδέα- και πώς οι άνθρωποι με τις σωστές πληροφοριές είναι σε πλεονεκτική θέση. Επίσης επιχειρηματολογούν πώς και οι δύο ομάδες χρησιμοποιούν τον φόβο για να κάνουν την δουλειά τους. Το τρίτο εξηγεί γιατί δεν είναι οικονομικά συμφέρον να είσαι μέλος συμμορίας. Αυτό μάλλον δεν θέλει και πολύ σκέψη, αλλά έχουν μια ωραία ιστορία με έναν φοιτητή στο Σικάγο ο οποίος έζησε κάποια χρόνια με μια συμμορία και εξηγούν, πως ουσιαστικά οι συμμορίες λειτουργούν όπως τα Μακδόναλτς. Το πέμπτο κεφάλαιο είναι λίγο περίεργο, προσπαθούν να πούν ότι η ανατροφή δεν έχει καμμία επίδραση στο αν τα παιδιά θα γίνουν επιτυχημένα η όχι και το μόνο που έχει σημασία είναι το ποιοί είναι οι γονείς - εν τέλει το γενετικό υλικό. Τα επιχειρήματα που έχουν είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά, και νομίζω πως δεν ξεχωρίζουν κάποια πολύ βασικά πράγματα. Επίσης δεν έχω καταλάβει τι εννοούν επιτυχημένος, όταν ξεκινάς από μια πλούσια οικογένεια είναι επιτυχία το να γίνεις και εσύ πλούσιος ; Δεν είναι και τόσο δύσκολο... Το έκτο κεφάλαιο είναι για βαθειά χασμουρητά, ασχολείται με την συχνότητα των μικρών ονομάτων των παιδιών στην αμερική.
Ένα πραγματικά πολύ καλό κεφάλαιο είναι το τέταρτο. Ουσιαστικά επιχειρηματολογεί πώς η τεράστια πτώση της εγκληματικότητας στην Αμερική την δεκαετία του '90 οφείλεται σε μία απόφαση του ανώτατου συνταγματικού δικαστηρίου είκοσι χρόνια πρίν. Αναφέρεται στην απόφαση που επέτρεψε τις αμβλώσεις σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Η απόφαση Roe vs Wade έκανε τις αμβλώσεις νόμιμες σε όλες τις πολιτείες το 1973. Το επιχείρημα τους είναι ότι οι μητέρες που δεν ήθελαν παιδί, και επομένως δεν θα το φρόντιζαν να γίνει σωστός πολίτης απλά έκαναν άμβλωση. Πολλοί από τους εν δυνάμει εγκληματίες απλά δεν γεννήθηκαν ! (Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με το πέμπτο κεφάλαιο, έχω απλοποιήσει λίγο το επιχείρημα τους)
Γενικά δεν μετάνιωσα που το αγόρασα και έχασα μια μέρα να το διαβάσω, αλλά επιβεβαιώνει κάποια στερεότυπα που έχω για τα βιβλία που είναι στην λίστα των NYTimes για πολλές εβδομάδες. Είναι απλοικά, μεγαλοποιούν τα επιχειρήματα τους, γενικά "φωνάζουν" για να πουλήσουν. Σε κάποια σημεία νομίζω ότι "μαγειρέυουν" τα στοιχεία, δεν εννοώ ότι τα παραποιούν, αλλά κάνουν τις σωστές ερωτήσεις έτσι ώστε να πάρουν την απάντηση που περιμένουν. Επίσης όλο το βιβλίο κυριαρχείται από την (λανθασμένη κατά την άποψη μου) ιδέα ότι οι άνθρωποι δρούν βάση τους συμφέροντος τους και μόνο. Αυτή είναι η μία διάσταση και βοηθά να καταλάβουμε αρκετά πράγματα, μα είμαστε πολυδιάστατα όντα. Δεν μετανιώνω που συνεισέφερα στην πρόωρη συνταξιοδότηση του Λέβιτ, αλλά δεν νομίζω ότι είναι κάποιο τρομερό βιβλίο. Επόμενο το "Όπλα, μικρόβια και ατσάλι", φαίνεται πολύ πιο καλό ...
28.8.06
kubuntu
Για περίπου δύο μήνες τώρα έχω κάνει μια μικρή προσπάθεια να αλλάξω λειτουργικό και να βάλω Λίνουξ. Τελικά έχω μείνει πολύ ευχαριστημένος. Σχεδόν τίποτα δεν μου λείπει από τα Windows. Η εγκατάσταση, τουλάχιστον του kubuntu είναι πολύ απλή, και έχεις την επιλογή να βάλεις dual boot για το μηχάνημα. Η αλήθεια είναι ότι θέλει λίγο διάβασμα για να βάλεις όλα τα απαραίτητα για την επιβίωση καλούδια αλλά τελικά είναι πολύ απλό και τα μανουάλια καλογραμμένα. Το Adept/Synaptic τα ρυθμίζει όλα με τάξη. Σε μια-δυο μέρες το μηχάνημα λειτουργεί με όλα τα απαραίτητα. Παίρνει λίγο καιρό να καταλάβεις την καινούρια φιλοσοφία, αλλά βοηθά πολύ και η καλά υποστηριζόμενη κοινότητα. Με λίγη εξοικίωση με την κονσόλα μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Μέχρι και η φωτογραφική συνδέεται χωρίς πρόβλημα. Βέβαια από την άλλη γιατί κάποιος να εγκαταλείψει τα παραθύρια; Η αλήθεια είναι ότι μάλλον δεν υπάρχει καλός λόγος, εντάξει ξέρεις ότι θα κάνεις ένα δύο επαναγκαταστάσεις τον χρόνο, όμως έχεις πολυ μεγαλύτερη ποκιλία από διαθέσιμο λογισμικό και βασικά δεν χρειάζεται να ξέρεις τίποτα από υπολογιστές για να το χρησιμοποιήσεις. Ποιό το συμπέρασμα όλων αυτών; Ο επόμενος υπολογιστής θα είναι μάλλον Μακ, για να γίνει ζωολογικός το σπίτι. Να και το wallpaper
27.8.06
Φιλελευθερισμός στην Ελλάδα
Πριν κάποιες εβδομάδες, μέσα στο καλοκαίρι, έτυχε να βρεθώ με κάποιους φίλους για φαγητό. Ένα ζευγάρι που μόλις είχε παντρευτεί και μια φίλη της νύφης. Η νύφη και η φίλη έχουν καταγωγή από την Βουλγαρία ενώ ο γαμπρός, όπως και εγώ, από την Κρήτη, όπου και εγινε ο γάμος. Αφού είδαμε φωτογραφίες, καταλάβαμε πότε άλλαξαν μορφή τα στεφάνια στην Ελλάδα, είπαμε τα τοπικιστικά μας ανέκδοτα, τσακίσαμε κάτι γραβιέρες, καθίσαμε να φάμε. Και όπως είναι φυσικό μεταξύ του κοτόπουλου του σαντορινιού Σιγάλα και της λεμονάτης πατάτας, σαν σωστοί Βαλκάνιοι αρχίσαμε την πολιτική συζήτηση. Έμαθα πολλά κουτσομπολιά για το Κ.Κ. Αμερικής και τον Γενικό Γραμματέα του πρίν τον πόλεμο, κάποια στιγμή η συζήτηση ήρθε στις χώρες μας. Η βουλγάρα καλεσμένη, ιστορικός γαρ, ήθελε να μάθει γιατί υπάρχει αριστερά στην Ελλάδα, και γιατί υπάρχει τόσος μεγάλος αντιαμερικανισμός. Μου φάνηκε πολύ περίεργη η ερώτηση, αλλά σίγουρα για κάποιον που έχει μεγαλώσει πίσω από το σιδερούν παραπέτασμα ενδεχομένως να φαίνεται λογική.Τέλοςπάντων, μετά από μια σύντομη ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, αντίσταση, Ε.Α.Μ., χούντα, Κύπρος, Πολυτεχνεία, κ.τ.λ. δεν είχε πειστεί. Σε κάποιο σημείο βαρεθηκα, και απλά πίστεψα ότι οι προσωπικές της ιδέες δεν την αφήνουν να καταλάβει ένα απλό φαινόμενο.
Περάσαμε πολύ καλά εκείνο το βράδυ και δεν με ξαναπασχόλησε το γιατί υπάρχει "αριστερά"(πιά) στην Ελλάδα. Τελευταία όμως με απασχολεί μια παρόμοια ερώτηση, αντίστροφη κατά κάποιο τρόπο, γιατί δεν υπάρχουν φιλευλέθεροι στην Ελλάδα ; Δεν έχω καμμία απάντηση για αυτή την ερώτηση δυστυχώς.
Η είκονα είναι από το εξώφυλλο των Νέων Επόχων της 15 Σεπτεμβρη 1996, μάλλον εμπιπτει στο fair use.
24.8.06
Κατατάξεις
Τύχαια σήμερα το βράδυ και ενω έψαχνα για πληροφορίες σχετικά με κάποιο πανεπιστήμιο έπεσα και σε κάποιο δημοσίευμα για τις κατατάξεις των πανεπιστημίων. Αυτό είναι κάτι αρκετά τυπικό, κάθε χρόνο υπάρχει μία λίστα, από την USNews, με τα "καλύτερα" αμερικάνικα πανεπιστήμια. Υποτίθεται είναι κάπως αντικειμενικοί στην λίστα, αλλά μάλλον όχι και τόσο, π.χ. το Μπέρκλυ είναι νουμερο 21. Το Σικάγο είναι στην ίδια θέση με το Ντάρμουθ. Χμμμ, βέβαια υπάρχουν και μη-ακαδημαικά κριτήρια, και μετράει σε μεγάλο βαθμό και η γνώμη των αποφοίτων. Όχι αυτό δεν έχει καμμία σχέση με κάποια αξιολόγηση, αλλά είναι μια "έρευνα αγοράς" για τους φοιτητές που ψάχνουν να δούν που θα σπουδάσουν, και τους γονείς που "αγοράζουν" την εκπαίδευση των παιδιών τους. Δυστυχώς για να δούμε όλη την ερευνα πρέπει να πληρώσουμε, ούτε αν είχα παιδιά δεν θα την αγόραζα... μάλλον.
20.8.06
Εδώ Λίβανος - update ΙΙ
Μια παραλαγή του άρθρου του Στρατή που υπήρχε λίγα πόστ πιο κάτω δημοσιεύτηκε τελικά στο Βήμα αυτής της Κυριακής.
Ετικέτες
Επικαιρότητα,
Princeton
18.8.06
Καφενείον "Ο Μικρόκοσμος"
Σκεφτόμουνα να αρχίσω μια σειρά από σχόλια γύρω από αυτά που απολαμβάνω και σιχαίνομαι από την καθημερινή μου ζωή. Μάλλον επειδή έχω πάψει να είμαι μουρτζούφλης είπα να αρχίσω από κάτι μου μου αρέσει, το μοναδικό καφενείο στο χωρίο μας. Στην Αμερική, μπορεί να πεί κανείς ότι δεν υπάρχει κουλτούρα γύρω από τον καφέ. Ότι υπάρχει, έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια, γύρω από τα Στάρμπακς, τα οποία δεν έχουν και πολύ καλό καφέ. Με λίγα λόγια είναι η κουλτούρα του παίρνω ένα καφέ "to go" και γυρίζω στην δουλειά. Μιά όαση στο Πρίνστον, είναι το καφενείον "ο μικρόκοσμος". Δεν ξέρω γιατί μα τον τελευταίο καιρό τον επισκέποτομαι σχεδόν καθημερινά. Έκει γύρω στις τρείς με το διάλλειμα στην μέση της ημέρας - αντί για σιέστα. Μπορεί να είναι για τις γλυκιές κοπέλες. Μπορεί γιατί δεν υπάρχει κάτι καλύτερο. Δυστυχώς σπάνια κάθομαι, συνήθως καπουτσίνο στο χέρι και πίσω για την δουλειά. Κάποιες φορές, αν βρείς κάποιον γνωστό κάνεις και ένα τσιγάρο στο παγκάκι...
17.8.06
beta.blogger
Και από σήμερα δοκιμάζουμε το μπέτα του μπλόγκερ. Μέχρι στιγμής καλές φαίνονται οι αλλαγές, μου αρέσει που θα μπορώ να βάζω κατηγορίες. Στην μετάβαση δεν υπήρχε πρόβλημα, εκτός από κάποια μικροπροβλήματα με τα Ελληνικά στο Template, και στα σχόλια. Δυστυχώς δεν μπορώ να αλλάξω τα ονόματα στα σχόλια και κάποια φαίνονται "κινέζικα". Ελπίζω να γίνει ακόμα πιο παραμετροποιίσιμο, αν και δεν έχω ασχοληθεί πάρα πολύ ως τώρα. Το wordpress πάντως μου φάνηκε αρκετά περιοστικό...
15.8.06
Στάθης
Διάβαζα σήμερα τις χθεσινές εφημερίδες, καθώς δεν έχουν βγεί καινούριες και δυστυχώς δεν είχα χρόνο για τίποτα καλύτερο, και έπεσα πάνω στον Στάθη. Εντάξει ο καθένας έχει τα κόμπλεξ του, αλλά η τελευταία παράγραφος είναι λίγο απαράδεκτη από κάθε σκοπιά αισθητικής.
"Και προσεύχομαι -ναι, εγώ ο άθεος προσεύχομαι, στα δάκρυα της Μεγαλομάτας με τα σκληρά, πιο σκληρά απ' την ασπίδα του Αχιλλέα λόγια ενός πιτσιρικά πιο τρυφερού απ' τα όνειρά του: «Βάλτε τα δολάριά σας στον κώλο σας! πόσα θα χωρέσει;»..."
Τελικά νομίζω ότι ποτέ δεν θα καταλάβω τους ορθοδοξία uber alles αριστερούς.
"Και προσεύχομαι -ναι, εγώ ο άθεος προσεύχομαι, στα δάκρυα της Μεγαλομάτας με τα σκληρά, πιο σκληρά απ' την ασπίδα του Αχιλλέα λόγια ενός πιτσιρικά πιο τρυφερού απ' τα όνειρά του: «Βάλτε τα δολάριά σας στον κώλο σας! πόσα θα χωρέσει;»..."
Τελικά νομίζω ότι ποτέ δεν θα καταλάβω τους ορθοδοξία uber alles αριστερούς.
11.8.06
Εδώ Λίβανος - update
Ακόμα ένα κείμενο από τον Στρατή, στην Βυρηττό, θα βάλω και το λίνκ μόλις βρώ που το έχει δημοσιεύσει. Είναι στα ελληνικά.
Ετικέτες
Επικαιρότητα,
Princeton
10.8.06
Φιντέλ και νεο-κουβανοί...
Αυτές τις μέρες ο Φιντέλ παρέδωσε την εξουσία στο αδερφό του μέχρι να επανέλθει από τα προβλήματα υγείας του. Μου έκανε εντύπωση που σε διάφορα μπλόγκς βγήκαν περιχαρείς διάφοροι να πανηγυρίσουν, ότι επιτέλους έρχεται η "δημοκρατία" και η ελεύθερη αγορά. Ενώ δεν μπορώ να υποστηρίξω το αυταρχικό καθεστώς και την προσωποπαγεία στην Κούβα, το βρίσκω πολύ δύσκολο να καταλάβω την χαρά τους. Και να αλλάξει το καθεστώς, δεν καταλαβαίνω γιατί στην Αιτή ή στο Μεξικό είναι καλύτερα.
Σίγουρα χωράει πολύ συζήτηση αν υπάρχει "δημοκρατία" σε αυτές τις χώρες. Τουλάχιστον στο Μεξικό υπάρχει εναλαγή. Αυτό που θα αλλάξει είναι η συμπεριφορά της Αμερικής. Είναι απίστευτο πως, το 2006 οι Η.Π.Α., υπέρμαχες των "ελευθέρων αγορών", συνεχίζουν το εμπαργκο. Πρόκειται για την ίδια χώρα, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος των εισαγωγών προέρχεται από την κομμουνιστική Κίνα. Κάποια πράγματα μάλλον ποτέ δεν θα τα καταλάβω.
Σίγουρα χωράει πολύ συζήτηση αν υπάρχει "δημοκρατία" σε αυτές τις χώρες. Τουλάχιστον στο Μεξικό υπάρχει εναλαγή. Αυτό που θα αλλάξει είναι η συμπεριφορά της Αμερικής. Είναι απίστευτο πως, το 2006 οι Η.Π.Α., υπέρμαχες των "ελευθέρων αγορών", συνεχίζουν το εμπαργκο. Πρόκειται για την ίδια χώρα, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος των εισαγωγών προέρχεται από την κομμουνιστική Κίνα. Κάποια πράγματα μάλλον ποτέ δεν θα τα καταλάβω.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)